Trke za gladne oči i žedna grla

„Trčim jer volim da jedem“, čuli ste to mnogo puta, zar ne, ili čak sami izgovorili? Svi mamo bar jednog prijatelja koji trči ne zbog zdravlja, dobrog izgleda ili rezultata već da mogu uživati u hrani i ne debljati se. Oni su pravi gurmani: njima je odlazak na trku prilika da istrče 10, 21 ili 42 km a zatim odu u restoran s preporukom gdje se dobro jede i prepuste se gastro hedonizmu. Oni na trke zapravo idu zbog hrane i pića. Nekada su takmičenja profilisana upravo prema ovakvim našim potrebama i sklonostima pa se organizuju trke čiji fokus su hrana i piće kao sadržaj koji trčanju daje novu dimenziju.

Gastro trke

Veliki broj trkača vodi računa o ishrani, redovno trenira i poprilično su disciplinovani, međutim postoji i određen broj njih koji trče da bi mogli jesti i piti s  manje grižnje savjesti ne ograničavajući se isključivo na ono što se najčešće poima kao zdrava hrana. 

Organizatori gastro trka zapravo daju priliku ovim prvim da se ponekad opuste i dozvole sebi gozbe kakve inače izbjegavaju a ovim drugim da proslave koncept življenja koji su izabrali kao „gastro trkači“. Ujedno, ovakve trke su i turistički sadržaj koji privlači ne samo lokalne trkače već se zbog dobre hrane i kapljice za učešće prijavljuju trkači i iz drugih gradova ili zemalja. Nerijetko, organizuje se ciklus trka koji kroz jednu oblast ili zemlju promoviše gastro ponudu u svoj njenoj raznolikosti zbog čega sladokusci ne propuštaju niti jedno kolo.

Šunka, srdele, sir, tartufi, brodet, maslinovo ulje, craft pivo ili vina su tematske trke koje tokom godine organizuje Udruga kineziologa Pula zajedno s lokalnim turističkim zajednicama u okviru projekta „Run, Eat, Drink“ čija nit vodilja je, kako kažu, doživljaj i konzumacija izvornih domaćih proizvoda u kombinaciji s trčanjem u prirodnom okruženju nezaboravnih pitoresknih krajolika južne Istre. 

Takođe, čuveni crtač stripova,  Matthew Inman, poznatiji kao Oathmeal, u okviru serije Beat the Blerch, organizuje trke na 10, 21 i 42 km na čijim okrepnim stanicama uz gelove i sportske napitke imate kriške s nutelom i rođendanskom tortom. Organizatori će vas ohrabriti da što više uživate tokom trke u svim tim delicijama, da postignete najgore lično vrijeme a svako malo dužinom staze ćete naići na kauč kako biste na njemu odmorili.

Vjerujem da je mnogo i onih koji na travnički noćni petak više idu zbog onog cenera u po s lukom nego zbog same trke.

Vinske trke

U vrijeme kada se bere grožđe ili proizvodi mlado vino, atraktivne su vinske trke ili trekinzi koji se trče kroz vinogradarske krajolike, prolaze pored vinskih podruma u kojima se na dužim trkama orgazuje okrepa zbog koje se trkači zadržavaju mnoge duže nego što je praksa na cestovnim trkama. Uz crno i bijelo vino, kao okrepu ćete dobiti sir, pršut i masline a nerijetko će vas s muzikom dočekati i ispratiti lokalni bend koji je tu da popravi atmosferu. Na ovakvim trkama zaboravite na sat, prosječnu brzinu kojom trčite jer ste tu radi zabave a u cilj je važno da stignete u limitu koji ipak ograničva vrijeme zadržavanja uz hranu i vino.

Četiri pive, jedna milja

Pivska milja je trka na kojoj se kombinuje trčanje i brzo ispijanje piva. Najčešće se održava na (atletskoj) kružnoj stazi dugoj 400m, odnosno ¼ milje. Trka počinje tako što se na samom staru ispije boca/konzerva (355ml) piva, zatim istrči jedan krug, u tranziciji ponovo popije drugo pivo, zatim istrči drugi krug i tako još dva puta, dakle 4 piva i 4 kruga po 400 m. Kažu da se korjeni ove trke vezuju za 1980-te kada su univerzitetski atletičari na ovaj način obilježavali kraj sezone. Iako ima odstupanja od regije do regije, prema stranici Beermice.com, ovo su zvanična pravila Pivske milje:

• Pivo mora imati najmanje 5% alkohola, mora biti dobijeno iz slada i biti s okusom hmelja
• Zabranjeno je bušenje limenki ili korištenje slamki koje bi ubrzale ispijanje
• Pivo se ne smije otvarati sve dok takmičar ne uđe u tranzicijsku zonu
• Svaki takmičar koji tokom trke povrati, trči kazneni krug ali ne mora piti dodno pivo.

Rekord pivske milje drži Kanađanin Corey Bellemore (22), koji je 28.07.2016. godine, na trci u Windsoru (Kanada) istrčao 4:39:56, 8 sekundi brže od dotadašnjeg rekorda. Zanimljivo je da su ga sljedećeg dana organizatori Beer Mile World Classica poslali u London na svjetsko prvenstvo u „pivskom trčanju“ na kom je postavio novi rekord od 4:34:35.  

Postoje brojne varijacije na temu pivske milje. Beer 2 Mile je sve ovo samo duplo, Female Beer Mile je trka na kojoj se preskače ispijanje prvog piva kako bi se ohrabrile dame na učešće. U Ujedinjenom kraljevstvu se organizuje „Chunder“ Mile, verzija pivske milje s razlikom što se na svakom od 4 kruga pije 600ml piva iz krigle. 

Wild Turkey 2-Mile je trka na kojoj se trči 8 krugova i ispija 8 čašica wiskija (najčešće Wild Turkey), Vodka 2 Mile je sve ovo isto samo što se poteže vodka. 

Chocolate Milk Mile je ispijanje 1400ml čokoladnog mlijeka što je, ako mene pitate, veće ludilo od ispijanja 4 piva. 

Kastenlauf je trčanje popularno u zemljama njegačkog govornog područja. Tokom ove trke, dva takmičara između sebe nose gajbu piva koju moraju popiti do ciljne kapije. Staza je obično duga 10 km ali može biti i upola kraća ili duplo duža.

Ako se nekad budete prijavljivali na pivsku trku, evo par savjeta:

Pijte toplo pivo: Toplo pivo oslobađa više CO2, što se više CO2 oslobodi, manje ga popiješ.

Podrigujte: Ono što tokom trke pravi problem nije alkohol već decilitar pjene koji bućka u stomaku zbog čega odmah po ispijanju piva treba što više podrigivati.

Pijte pod pravim uglom: Važno je tokom konzumacije smanjiti unos zraka pa se preporučuje ispijati pivo pod uglom od 45 stepeni.

Foto: Mattah Fahtu, Runner`s World, Vorpy, TjŠ

© Trčim jer štrčim. Sva prava zadržana.